Django Unchained - Zincirsiz

Django Unchained

Yönetmen: Quentin Tarantino

Senaryo: Quentin Tarantino

Oyuncular: Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio

Tür: Macera, Dram, Western

Süre: 165 dk.

IMDb Puanı: 8,1/10

 Fragman sayfanın altındadır.

Kendimi sinemasever ve sıkı bir sinema takipçisi olarak tanımlasam da "Western" tarzını bir türlü sevemedim fakat işin içine Quentin Tarantino girince bu durum biraz değişti. Kendine has tarzıyla 2009'da çektiği Inglourious Basterds'ta (Soysuzlar Çetesi) Adolf Hitler ve Nazi Almanyası'nın kana susamışlığını ele aldığı gibi Django Unchained'ta da (Zincirsiz) her yönüyle köleliği işliyor. Her iki filmde de intikam teması öne çıkıyor, tıpkı Tarantino'nun diğer filmlerinde olduğu gibi. Önce Quentin Tarantino'dan biraz bahsedip sonrasında filmin konusu hakkında biraz bilgi vererek görüşlerimi aktarmayı planlıyorum. O zaman biraz Tarantino'dan bahsedelim.

Tarantino sadece idealini kurduğu sinemayı yapan, yaratıcılık konusunda sıkıntıya girdiğinde 'geçiştirmelik filmler' çekmeyen, teknik bakımdan yeni şeyler denemekten kaçınmayan ve klişeleri sonuna kadar kullanan bir adam. Ayrıca ilham aldığı kişilere de çektiği filmlerde mutlaka bir saygı duruşuna geçer. Bu yüzdendir ki filmlerinde başka yönetmenlerden izler görebilirsiniz. İyi bir sahnenin tadının nasıl çıkarılacağını bilen bir adamdır. Lafı çok da uzatmadan Tarantino'nun yerinin diğer yönetmenler içinde biraz daha ayrı olduğunu söyleyebilirim, benim adıma tabii.

 

Filmin konusuna gelecek olursak; Amerikan İç Savaşı'nın iki yıl öncesinde Alman ödül avcısı Dr. King Schultz'la köle Django'nun yollarının kesişmesiyle hikaye başlar. Schultz, başlarına ödül koyulan Brittle kardeşlerin peşindedir ve onu sadece Django ödüle götürebilir. Django'yu serbest bırakma sözü verdikten sonra ikili, Brittle kardeşleri bulmak için yollara koyulur. Birlikte geçirdikleri süre içinde Django'nun hikayesini dinleyen Schultz, ona hedefinde yardımcı olmaya karar verir. Hedef ise köle ticareti yüzünden kaybettiği eşi Broomhilda'yı bulmak ve kurtarmak.

Gelelim yorum kısmına, hemen hemen her sahnesiyle tam bir Tarantino filmi olduğunu söylemek sanırım yanlış olmaz. Hemen hemen her sahne diyorum çünkü tek bir sahnede Tarantino tarzının dışına çıkmış. [-Spoiler- Calvin Candie'nin (Leonardo DiCaprio) 'mandingo dövüşçüsü' olan kölesi D'Artagnan'ı köpeklerine yedirdiği sahnede şiddet tüm gerçekliğiyle gözler önüne serilmiş. Oysa ki Tarantino'nun hiçbir filminde böyle bir sahne görmek mümkün değil. O, daha çok şiddeti karikatürize ederek sunar bizlere. Tabii buradaki amacı, izleyicinin kendisini biraz daha Django'yla özdeşleştirmesini sağlamak olduğunu düşünüyorum. -Spoiler-] Uzun tutulmuş geyik muhabbetleri olsun, gerek karikatürize edilmiş şiddet sahneleri olsun, gerekse klişe sahneler olsun her anlamda Tarantino'nun tarzını yansıtıyor. Filmin fazla uzatıldığını düşünen arkadaşların aksine ben yüz altmış beş dakikanın tam ayarında olduğunu düşünüyorum. Ne bir dakika eksik, ne de bir dakika fazla çekilmiş. Her sahnesi, her dakikası güzelce ve akıllıca doldurulmuş.

Filmde ırkçılığa çok farklı bir perspektiften bakılıyor. Spagetti Western tarzındaki bu filmi türünün diğerlerinden ayıran noktası, filmin asıl karakterinin siyahi olması. Spike Lee filmi izlemeden "Bana ve atalarıma saygısızlık." yorumunda bulunmuş fakat Tarantino ırkçılığı tüm çıplaklığıyla anlatmış. Özellikle dönemin güneylilerinin ırkçılığa bakış açısı tam olarak yansıtılmış. Örnek vermek gerekirse ırkçılık üzerine çekilmiş filmlerde mandingo dövüşleri hakkında herhangi bir şey anlatılmamış veya belirtilmemiştir. Tarantino ise bu detayı atlamamış hatta biraz da üzerine gitmiştir.

Oyunculuklar ise gerçekten şahane. Jamie Foxx'un naif oyunculuğu izleyicinin karakterle empati kurmasını daha da kolaylaştırıyor. Bir süreliğine kendimi kaptırıp Jamie Foxx'un gerçekten köle olduğuna kendimi inandırdığım bile oldu. Christoph Waltz ise belki de kariyerinin en güzel oyunculuğunu ortaya koyuyor. Oynadığı role seyirciyi eğlendirecek replikler bol bol serilmiş. Zaten "En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu" ödülünün bu yılki en büyük adayı. Kullandığı aksan ve tavırlarıyla sergilediği oyunculuk izlediklerim arasında en iyilerinden birisi. Filmin ilk yarısının sonlarına doğru gördüğümüz Leonardo DiCaprio ilk dakikadan itibaren güneyli köle taciri rolünün hakkını fazlasıyla veriyor ve son dönemde gösterdiği en iyi performansı izliyoruz. Özellikle Christoph Waltz ile karşılıklı döktürdüğü sahneler büyük keyif veriyor. Akademi'nin bu performansı görmezden gelip Leonardo DiCaprio'yu adaylığa göstermemiş olması büyük bir haksızlık. Tabii bir isim var ki onu unutmak ayıp olurdu. Samuel L. Jackson'ın küçük rolü ve büyük oyunculuğu. Küçük rol dediğime bakmayın, her saniyesinde sizi eğlendirebiliyor. Köleliği benimsemiş ve kendini buna adamış rolüyle kalitesini belli ediyor Samuel L. Jackson. Diğer her izleyici gibi sizlerinde bu sahnelerde fazlasıyla eğleneceğinizi söyleyebilirim.

Müziklerden kostümlere, kostümlerden mekanlara kadar yapılmış mükemmel seçimler ile şimdiden yılın en iyi filmleri arasına giren Django Unchained aynı zamanda türünün de en başarılı filmleri arasına giriyor. Zekice yazılmış diyaloglar ve oyuncuların muazzam performanslarıyla Inglourious Basterds'ın bir tık üstüne çıkmayı başarıyor. En İyi Film, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu, En İyi Orijinal Senaryo, En İyi Görüntü Yönetmeni, En İyi Ses Kurgusu dallarında Oscar'a aday olan film, kesinlikle gidip sinemada izlenmesi gerekenlerden.

Not: Filmin görüntü yönetmenliğini yapan Robert Richardson'dan bahsetmeyi unutmuşum, araya da sıkıştıramadım. Her filminde olduğu gibi burada da muhteşem bir iş çıkartmış ancak ödülü alacak kadar iddialı değil. Zira Life of Pi gibi bir film dururken ödülü Django'nun alması biraz sürpriz olur.

Berk Toker

-->