Filmin
süresi: 118 dakika
Yönetmen:
José Padilha
Oyuncular:
Joel Kinnaman, Gary Oldman, Michael Keaton
Tür:
Bilim kurgu, Drama
IMDB:
6.7
Rottentomatoes:
%50
Vizyon
tarihi: 7 Şubat 2014 (Türkiye)
Filmegitmedenonce:
6
2028 yılınının Amerika’sında iyi bir detektif, eş ve baba olan Alex
Murphy (Joel Kinnaman) bir suikaste uğrar ve vücudunun büyük bir bölümü
işlevselliğini kaybeder. Son bir şans olarak Amerika’nın askeri gücünü,
ürettikleri savaş robotlarıyla Dünya’ya dayatan OmniCorp şirketi, Alex’i yarı
insan yarı robot olarak tekrardan yaratır.
1987 yılında çekilen aynı adlı filmin roboot'u(yeniden yapımı) olarak
vizyona giren Robocop, film yapımcılarının yeni bir şeyler denemek yerine zaten
başarılı olan bir şeyi sömürmek sorununun en büyük örneklerinden birisi. Bildiğimiz
gibi yeni filmin farklı bir senaryoya sahip olacağı duyurulmuştu. Bu açıkçası
beni heyecanlandırmıştı çünkü yeniden çekilen filmlerin çoğu sadece eskilerinin
yakaladığı başarıyı ele geçirmek amacıyla tamamiylen aynı karakterleri ve
öyküyü kullanıyor. Robocop’un bundan farklı olabileceğini düşünmüştüm ve filmin
başlarında da neredeyse haklı çıkıyordum. Filmin ilk 20 dakikası her ne kadar
senaryo ve karakterler açısından umut verici de olsa bu 20 dakikadan sonra film
yokuştan aşağı iner gibi monotonlaşıyor. Bu monotonlaşmanın en büyük
etkenlerinden birisi ise bazı gereksiz sahneler ve fazlasıyla zorlanmış, biraz
oradan, biraz buradan fikirlerle dolu, ama hiçbirisinin üstünde yeteri kadar
durulmamış, senaryo.
Bana ‘’Ama 1987 yılında çekilmiş Robocop’da aynı kurguya ve karakterlere
sahipti, senaryosu ne kadar deşilmiş olabilir ki, sadece nostalji uğruna yeni
çekilen bir filmi ağır eleştiriyorsun !’’ diyebilirsiniz ki derseniz de cevabım
‘’Robocop’un senaryosunu beğenen bir kişi ilk defa bir bilim kurgu filmi
izliyordur’’ olur. Robocop’da ne ararsanız var ama dediğim gibi işlenen
konuların hepsi tadı hiç iyi olmayan bir çorba gibi birleştirilmiş. Bir aşk
hikayesi var, evet, ama ilkokulda aşk yaşayan iki çocuğun aşkı bile Alex Murphy
ve karısının aşkından daha anlamlı ve derindir.’’ America, fuck yeah !’’
mentalitesine bir gönderme var, evet, ama yine o kadar ortaya karışık bir
şekilde atılmış ki yönetmenin Amerika’nın politikalarını eleştirdiğini mi yoksa
göğe çıkardığını bile anlayamıyorsunuz. Bir de bütün bunların üstüne hiç
yetmezmiş gibi o kadar saçma mantık hataları ve klişeler var ki onlara hiç
girmek istemiyorum.
Filmin hiç mi iyi bir tarafı yok
derseniz size aksiyon filmlerini seviyorsanız ve kötü bir senaryoyu aldırış
etmezseniz Robocop’u seveceğinizi garanti edebilirim. Oyunculuklar konusunda da Gary Oldman’ın Dr.
Dennett Norton performansıyla ortalamanın üstünde bir oyunculuk sergilediğini
ve diğer oyunculardan da en azından vasat kalmadığını söyleyebilirim. Ama
gerçekten de Gary Oldman oynadığı her sahnede kendini öne çıkarıyor. Hatta
filmin orijinal filmden hikayeyle tek farkı Gary Oldman’ın daha çok
gözükmesinin sağlanması ki buna bir itirazımız olamaz.
Sonuç olarak Robocop ‘’I fought the law and I won’’ diyerek senaryosu
gibi karışık bir şekilde bitiyor ama seyirci olarak Robocop’un neden
savaştığına, neyle savaştığına ya da Hollywood’un halen neden eski filmleri çok
seviliyormuş gibi önümüze koyduğuna ait cevaplar alamıyoruz.
Not: Film 13+ olmasına rağmen bazı
sahneler eğer insan vücudunu görmeye alışık değilseniz size iğrenç ya da
rahatsız edici gelebilir, şimdiden sizin göz zevkiniz için uyaralım.
Metehan Kaya
Yorumlar
Yorum Gönder