Frank

Süresi: 95 dakika
Yönetmen: Lenny Abrahamson
Imdb: 7.3
Rottentomatoes: %85
Oyuncular: Michael Fassbender, Domhall Gleeson, Maggie Gyllenhall, Scoot McNairy

Frank, genelde İngiliz filmlerinin bulundurduğu “durgunluk” olgusunu taşıyor ve izlediğim en ilginç filmlerden biri. Filmin Türkiye’deki genel izleyici kitlesine hitap ettiğini düşünmek zor olur, çünkü gerek filmin durağanlığı gerekse oyuncu kadrosunun ülkemizde genel izleyici tarafından çok tanınan oyunculardan oluşmaması filmin çekiciliğini azaltan bir etken. Ancak film ‘Başka Sinema’ seçkisi altında vizyona giriyor. Bu da filmin hangi standartlarda olduğunu ve hangi izleyici türüne hitap ettiğini belli ediyor. Sonuçta 12 Years a Slave filmiyle Oscar adaylığı bulunan Michael Fassbender ve Domnhall Gleeson gibi yükselişe geçen isimleri filmde bulmak mümkün.

Film, gayet sıradan olan bir hayat yaşayan ancak bu sıradanlıktan müzik yaparak kaçmaya çalışan  Jon’un  (Domhnall Gleeson) Don (Scoot Mcnairy) ile tanıştıktan ve Don’un onu grubuna almasından sonra hayatının tamamıyla değişmesini anlatıyor. Ancak adından da anlaşılacağı gibi filmin bir başka konusu daha var. Grubun solisti ve lideri, Frank (Michael Fassbender) karakteri gerek yaşadıkları, gerekse yaşamakta olduğu ilginç hayat tarzı, taktığı ilginç maskesi ve fikirleri ile Jon’un hayatının asıl değişme nedeni oluyor. Film genel hatları ile Jon’un bu müzik grubuna girdikten sonra yaşadığı değişimleri ve diğer grup üyeleri ile olan ilişkilerini anlatıyor.

Frank izlediğim en ilginç film olmasının yanı sıra ayrıca başarılı da bir film. Durgun sayılabilecek bir film olmasına karşın izleyiciyi sıkmamayı hatta bir müzik grubunun hikayesini anlattığı için zaman zaman müzikleri ile eğlendirmeyi de başarıyor. Ve bu müziklerin çok orijinal bir tarzda olması eğlenceyi arttırıyor. Bu başarıda film boyunca bir maske takmasına rağmen duygularını çok başarılı bir şekilde yansıtmayı başaran Michael Fassbender’ın rolü büyük. Tıpkı Dark Knight Rises filminde Tom Hardy’nin Bane rolünde sadece gözleri, vücut dili ve sesi ile oynaması gibi Michael Fassbender da sadece sesi ve vücut dili ile izleyenleri etkilemeyi çok iyi başarıyor.

 Ayrıca Domnhall Gleeson’u da unutmamak gerek. Domnhall Gleeson Harry Potter serisinin birkaç filminde rol aldıktan sonra About Time filmi ile tam anlamıyla kariyerinde yükselişe geçti. Şimdi de yükselen performans grafiğini bu film ile devam ettiriyor.

Film, temel olarak normalden farklı hatta olağandışı sayılabilecek bir grubun hayatını anlatıyor. Bu insanların neler yaşadıklarını ve psikolojilerini yansıtmak gerçekten bir oyunculuk başarısı. Ayrıca filmdeki yönetmenlik başarısı da yadsınamaz. Grubun içinde 6 farklı kişilik olması ve bu kişiliklerin sadece müzik konusunda  anlaşmaları ve çok uç karakterler olmaları; ama aynı zamanda bu farklıkların gözümüze hoş gelecek bir şekilde birleştirilmesi gerçek bir yönetmenlik başarısı. Frank durgun bir filmin nasıl ilgi çekici yapılabileceği konusunda çok doğru bir örnek.

Yiğit Akdağ